Mijn Surinaams leventje gaat zo zijn gangetje

Tijd voor een nieuwe update, ik ben ondertussen al zo gewend geraakt aan mijn leventje hier. Dat ik af en toe het thuisfront vergeet op de hoogte te houden van wat ik hier allemaal uitspook. Met als resultaat dat ik weer een hele hoop te vertellen heb. Veel leesplezier!

Vorige week ben ik mijn bezoekertjes gaan opwachten in de luchthaven van Suriname. In het midden en op de meest zichtbare plek stonden we te wachten, maar toch slaagde ze er in om ons over het hoofd te zien. Het was een blij weerzien waar ik toch wel heb naar uitgekeken om hen via deze weg wat meer te laten zien van mijn Surinaams leventje. Jammer genoeg waren de eerste uurtjes zeker voor ons mama niet echt geslaagd. De rijstijl van de Surinamers beviel haar maag niet goed. Eenmaal aangekomen in het hotel hebben ze de koffers uitgepakt en wat genoten van hun kamer aangezien ze te moe ( of te misselijk) waren van de lange reis om nog uit eten te gaan.

De volgende dag heb ik hen al fietsend een rondleiding gegeven door Paramaribo. Ons moeke was toch wel erg onder de indruk van het verkeer hier en heeft ondertussen nog meer schrik dat er mij hier iets zou over komen, maar we zijn veilig en wel terug geraakt nadat we de Palmentuin, Fort Zeelandia, I love Su beeld, Waterkant, houten basiliek, bezocht hadden. Mijn bezoekertjes waren niet echt onder de indruk van onze bruinzeel woning. Ons moeder dacht zelfs dat het een onbewoond huis was, maar na een korte rondleiding binnen in het huis zagen ze toch wel dat ik hier goed gesetteld ben. In de avond zijn we dolfijnen gaan spotten en kaaimannen gaan vangen echt een zeer geslaagd avontuur. Zeker voor ons moeke, want ze heeft toch maar eens haar grenzen verlegd door met veel angst van water in een kanobootje opzoek te gaan naar kaaimannen in de pikke donker in het moeras. We hebben tijdens deze trip ook genoten van een lekkere roti rol klaar gemaakt door de lokale bevolking. Tijdens ons avondmaal konden we niet echt rustig eten, want er was een plaag op het eiland van zwarte grote kevers. Ze vlogen recht op je af, maar gelukkig deden ze niets en staken ze niet zoals al de muskieten hier waar je je dood door krabt.

Maandag hebben we dan lekker liggen chillen aan het zwembad, genoten van het zonnetje en een lekker salade en saoto soup gegeten van ons buurvrouwtje. Ons moeke was weliswaar beter wat uit de zon gebleven, jammer genoeg had zij een zonnesteek op haar voeten. Met als resultaat gezwollen, verbrande en rode voetjes. Hier heeft ze nog de hele week last van gehad, maar toch heeft ze alles meegedaan zelfs de wandelingen door de jungle.

Dinsdag zijn we naar Onafhankelijkheidsdag geweest, maar het weer zat ons niet mee. Het had een hele dag geregend en de rest viel eigenlijk ook vet hard tegen. We hadden meer een feest verwacht met veel sfeer, maar dit was niet het geval. De parade was wel leuk om te zien, maar de hond die de show kwam stellen was veruit het spannendste dat er toen gebeurd is geweest.

Woensdag en donderdag zijn ons moeke en mama naar Santigron geweest, waar ze verschillende dorpjes hebben bezocht en nog zoveel meer. Jammer genoeg kon ik hier niet bij zijn, want ja ook ik heb hier mijn verplichtingen en loop hier ook nog steeds stage. De voorbije weken was het op stage wel wat drukker en heb ik meer te doen. Ik merk ook dat ik al een stuk zelfstandiger geworden ben. Ik plan zelf huisbezoeken en ga zelfstandig langs bij de mensen thuis voor bijvoorbeeld adviesgesprekken, verder heb ik ook gesprekken op het MOB zelf en ga ik op schoolbezoek indien nodig. Ik ben volop bezig met mijn eigen cases en hoop deze ook goed te kunnen afronden. Daarnaast hebben we ondertussen ook al een presentatie gegeven aan leerkrachten in spe over dyslexie. In het begin leek het een redelijke passieve groep, maar eenmaal we aan de discussiepunten kwamen, kwam het Surinaamse temperament in sommige naar boven. Verder hebben we ook onze voorlaatste kindtraining afgerond. Er staat nog 1 kindtraining op het programma dit zal een terugkomdag zijn samen met de ouders. Tijdens deze sessie willen we de ouders informeren over wat hun kinderen allemaal gedaan hebben en hoe belangrijk het is dat je als ouder betrokken bent met je kind. Ik ben benieuwd hoeveel ouders er zullen opdagen, want het participeren van de ouders loopt hier erg moeizaam, maar we doen ons best om hen te bereiken. De kindtrainingen verlopen ondertussen wel veel vlotter dan de eerste keren en ik keek er dan ook steeds naar uit om deze kindtrainingen te geven. We kennen deze kinderen ondertussen ook al een stuk beter en je merkt dat je met sommige kinderen echt een band op bouwt. Wanneer ik de lachende gezichtjes zie van deze kinderen, besef ik weer waarom ik dit alles doe. De kinderen kunnen weer kind zijn en leren op een speelse manier veel dingen bij.

Verder ben ik met mijn bezoekertjes samen met Katleen en nog een huisgenoot op trip geweest naar Isadou. Een prachtig eiland dat is ingericht als een resort. We hebben genoten van de natuurlijke jacuzzi (stroomversnelling) en van onze natuurlijke douche, namelijk de rivier. Het was een enorm mooi gebied, waar je echt kon genieten van het uitzicht en de stilte. We hebben tijdens deze trip heel lekker gegeten en genoten van de lekkere cocktails en verhalen met moralen van onze gids. Verder zijn we s ’nachts ook op kaaimannen jacht geweest en hebben we echt een reuze kaaiman gevangen. Het was best zielig voor het beestje om te zien hoe hij gevangen werd, maarja het gebeurd hier dagelijks het is echt om de toeristen te entertainen. Verder heb ik ook genoten van de kriebelingen van een vogelspin, de geur van een piranha en de kneepjes van een krab. Tijdens deze trip hebben we ook het lokale dorpje Jaw Jaw bezocht. Jammer genoeg heeft een onweer onze rondleiding een beetje verpest. Jaja, we zitten momenteel in de korte regentijd dus er valt hier regelmatig heel wat regen met bakken uit de lucht. Gelukkig heeft ons moeder haar kunnen laten gaan en heel wat lolly’s uitgedeeld aan de kindjes. Een vroege Sinterklaas laten we zeggen.

Over Sinterklaas gesproken, morgen staat er ook weer heel wat op het programma. Samen met Lize mijn huisgenoot gaan we vrijwillig Sint en Piet spelen. We gaan eerst langs op twee verschillende scholen. Vervolgens gaan we in de namiddag naar een winkelcentrum en enkele privéfeestjes bij mensen thuis. Door de tam tam rond zwarte piet, spreken we hier van lieve piet of groene piet. De piet is namelijk groen geworden van door de bossen te wandelen, wanneer hij de pakjes wilde verstoppen. Bovendien hebben we hier al een week geleden Sinterklaas feest gehad. Aangezien ons Nohemi dit ook nog perse in Paramaribo wilde vieren hebben we ons hier aan gehouden. Lotje trek voor de pakjes, gedichtjes voor elkaar pepernoten, sinterklaas muziek,... Ik vier het thuis eigenlijk nooit, maar het was best wel een tof gebeuren.

Ondertussen zijn mijn bezoekertjes al enkele dagen terug naar huis. Ik hoop dat ze het hier naar hun zin gehad hebben en genoten hebben van de tijd die ze hier gehad hebben. Ik heb wel gemerkt doordat zij hier op bezoek geweest zijn dat ik al voor een stukje ben ingeburgerd. Ik ben het ondertussen al gewoon dat ik lang moet wachten op mijn eten en dat de ene nog moet beginnen als de andere al klaar is. Ik ben het ook gewoon dat de kip hier overal te eten is met botjes, dat de temperaturen hier enorm kunnen oplopen, dat je best wel mondig mag zijn om niet int zak gezet te worden,….

Daarnaast loopt ons huisje hier stil aan leeg. De Mozartstraat is niet meer volledig de Mozartstraat, want ondertussen heeft ons Nohemi ons nestje ook al weer verlaten. Het voordeel hiervan is wel dat de Belgen voor een keer is in de meerderheid zijn wat hier eigenlijk zelden voorkomt.

Eigenlijk kan ik nog wel een tijdje doorgaan met te vertellen, maar al mijn ervaringen en belevenissen zij niet altijd te beschrijven met woorden. Wanneer ik terug ben en mensen mij zullen vragen hoe ik het heb gehad in Suriname zullen ze een avondje vrij moeten houden, want ik kan een hele hoop vertellen.

Zoals jullie het wel merken heb ik het hier wel naar mijn zin en kan ik mijn draai hier goed vinden. De volgende weken staan ook al vol gepland. Volgende week lopen we nog 1 week stage op het MOB, waarbij we ook nog op bezoek gaan bij enkele scholen, internaten en tehuizen, om een ruimer beeld te krijgen van de zorg hier in Suriname. De week daarna zijn we te vinden in Brokopondo, waar we een week vrijwilligers werk gaan doen in het speciaal onderwijs. Het zal hier wel iets primitiever zijn zoals douche in een emmer wegens gebrek aan stromend water. De week erop zijn we al weer bijna vrij en kunnen we kerst gaan vieren op de Voltzberg. Na kerst ligt het hele land hier plat, want dan wordt er een hele week Nieuwjaar gevierd en is slapen niet aan de orde. Ik zal hier dus zeker en vast nog een leuke tijd tegemoet gaan en voor ik het weet zit ik weer terug in de kou en in de sneeuw.

Zonnige groetjes vanuit Mozartstraat 89