The adventure & internship continues
Blijf op de hoogte en volg Sarah
27 Oktober 2014 | Suriname, Paramaribo
Na mijn blog even te verwaarlozen, zal ik nog maar eens in gang schieten om jullie op de hoogte te brengen van wat ik hier allemaal meemaak en beleef. Bij deze alvast veel kijk en lees plezier. :D
Van uitstel komt dus blijkbaar toch geen afstel eindelijk zijn we op gang geraakt met stage. Hoewel de stage hier helemaal niet op dezelfde manier verloopt als bij ons. Ten eerste lopen wij hier stage van maandag tot donderdag, jaja wij hebben dus altijd een lang weekend. Verder werken wij ook van 8u ’s morgens tot 14u. in de namiddag zoals de meeste organisaties hier omwille van de hitte. Niet te vergeten dat het hier nog steeds een gevoelstemperatuur van tegen de 40° graden is wat erg vermoeiend kan zijn als je dat niet gewoon bent. Voor de rest is de werkhouding en mentaliteit helemaal anders als bij ons. De mensen hier ook op het werk hebben veel minder stress en werkdruk. Alles gebeurd hier op zijn tijd is het vandaag niet dan is het morgen wel. Ook met afspraken nemen ze het hier niet zo nauw. Wanneer ik een afspraak heb om 8 uur zal ik uit beleefdheid en om zeker op tijd te zijn tien minuten vroeger gaan, maar dat blijkt hier niet nuttig te zijn want de mensen komen hier toch vaak met min. een half uur te laat dat is wel even aanpassen. Er is daarnaast ook regelmatig tijd om een praatje te slagen. Het komt dan ook wel vaak voor dat je luid gelach op de gang hoort. Hoewel iedereen erg beleefd en vriendelijk is op stage is er toch ook wel een minder formele manier van omgaan. Een grapje of opmerking tussen door van onze stage begeleidster of collega’s tijdens een teamvergadering moet absoluut kunnen. Wanneer ik kijk naar onze stage begeleidster Cherryl kan ik met zekerheid zeggen dat ik nog nooit zo’n vriendelijke, energieke, behulpzame, open-minded, losse stage begeleidster heb gehad. Ze heeft een goede middenweg tussen formeel en informeel wat er zeker en vast voor zorgt dat ik me welkom voel. Het is ook fijn dat ze bijvoorbeeld zegt “Ik ben erg blij met jullie, jullie zijn echt goed bezig.” Ik ben er zeker van dat we een leuke samenwerking tegemoet gaan. Met momenten kan ze ook erg grappig uit de hoek komen, terwijl je dat helemaal niet verwacht van een stage begeleidster.
Nu ja, sommige vragen zich misschien af wat we nu echt concreet moeten doen op onze stage. Langs de ene kant zijn we veel aanwezig op het M.O.B. zelf waar we gezamenlijk of individueel werken aan bepaalde cases. Hiervoor moeten we dan ook soms op huisbezoek, schoolbezoek, kennismakingsgesprek, teamvergadering etc. Daarnaast gaan we binnenkort ook naar Nickerie om workshops te geven aan ouders rond ouderparticipatie en opvoeden. Als laatste zullen we ook nog kindtrainingen geven aan 12 kinderen uit de Dothschool. Deze trainingen zullen draaien rond het thema zelfbeeld en tijdens elke sessie zullen we een ander thema behandelen zoals bijvoorbeeld talenten en complimenten of emoties.
We zijn ook langs geweest op de Dothschool ter observatie. Hier konden we eerste indrukken opdoen omtrent het feit hoe er met de kinderen wordt omgegaan. Wanneer we aankwamen merkte we al meteen een verschil op in vergelijking met het lesgeven bij ons. Er was een vlaggenparade bezig een dagelijkse routine vooraleer de les begint. Alle kinderen stonden op het grasveld terwijl ze het Surinaamse volkslied zongen. Drie andere kinderen hesen de Surinaamse vlag omhoog. Vervolgens zongen ze nog enkele andere katholieke liedjes en las de directrice een stuk voor uit de Bijbel. Als afsluiter sprak de directrice hen nog toe met een korte preek over hoe ze zich moesten gedragen en dat ze zich moesten inzetten als ze iets wilde bereiken. Ze was heel erg kordaat en streng tegen de kinderen en was eigenlijk meer aan het roepen dan aan het vertellen. Wanneer ze ons verwelkomde kreeg ik meteen een heel andere indruk. Ze was erg vriendelijk en sympathiek en stond duidelijk open voor nieuwe dingen en nieuwe ideeën ze was dan ook erg blij met onze komst. Wanneer we in verschillende klassen gingen observeren merkte we al snel dat er enorm veel afhangt van de leerkracht sommige leerkrachten geven redelijk goed les en geven de kinderen ook complimenten en straffen op een correct manier. Andere leerkrachten lijken dan weer heel ongeïnteresseerd te zijn, snauwen de kinderen af, delen af en toe een tic uit en geven zeer passief les vanachter hun bureautje. De kindjes zelf waren tegen ons heel vriendelijk en waren ook super schattig. Tijdens de speeltijd was er een klein jongetje dat heel de tijd mijn hand vasthield en allerlei verhalen aan het vertellen was. Ik smolt wanneer hij zei dat hij niet wilde dat we weggingen, ik zou hem zo mee naar huis nemen, maar laten we dat maar niet doen.
Onze papiermolen is ook weer op gang we zijn voor de tweede keer naar de vreemdelingendienst geweest, maar we zijn hier nog lang niet mee klaar. Hopelijk komt alles op tijd in orde anders zullen we ons verblijf toch nog met een paar daagjes extra moeten verlengen.
Ondertussen kan ik ook al goed wennen aan mijn Surinaamse leventje hier. Ik heb het hier echt naar mijn zin. Aangezien hier veel studenten/ stagiaires zitten kom je al snel nieuwe mensen tegen, want iedereen gaat toch meestal naar dezelfde ‘populaire’ plekjes. Zo zijn we al enkele keren cocktails gaan drinken in het vat, lekker gaan eten bij jiji’s en bar zuid, uit gegaan naar Zsa Zsa Zsu, en nog zoveel meer. Ook in ons studentenhuis vermaken we ons prima met flessenvoetbal, borgoepong, zangconcerten, krokettenavond,…
Vorig weekend ben ik ook samen met Katleen op trip geweest en het was echt super leuk, mooi en avontuurlijk. Zaterdagochtend vertrokken we met een bus samen met 8 andere studenten naar Berg en Dal hier hebben we door de jungle geslingerd. In totaal hebben we zo’n 8 kabelbanen gedaan door de jungle, waarvan 1tje van de ene kant naar de andere kant van de Surinaamse rivier ging en in totaal zo’n 210m lang was. Op de laatste kabelbaan mochten we dan ook effe zot doen en onderste boven aan de kabelbaan hangen met de handen los echt een zaaallliiiig gevoel. Daarna zijn we weer overgezet met het bootje naar de andere kant van de Surinaamse rivier. Vervolgens zijn we doorgereden naar 1 van de stuwdammen in Suriname hier zijn we dan ook weer in een bootje gestapt en hebben we gevaren op het stuwmeer richting een klein eilandje. Samen met enkele bewoners van het huisje hebben we gezwommen en zijn we piranha’s gaan vangen. Het was ook wel fijn om te zien je zag bijvoorbeeld een vrouw haar was doen op een steen in het water echt op de ouderwetse manier, dan besef je nog maar eens hoe een luxe wij wel niet hebben. Na het boottochtje gingen we met bus richting Brownsberg eenmaal aangekomen konden we genieten van een prachtig uitzicht. Bovenop de berg hebben we ook overnacht in onze hangmat, ik ga die hangmatten nog missen als ik terug thuis ben want het slaapt best wel lekker. In de avond hebben we gezellig rond het kampvuur gezeten nog wat gedronken en met de kaarten gespeeld. Ook een gids van een andere groep kwam er gezellig bijzitten aangezien zijn groep al was gaan slapen. Hij vertelde ons dat hij twee dames mee had van 75 en 80 jaar, wanneer hij met de groep ging wandelen naar de Irene vallen gingen de dames niet mee. Wanneer de groep terug kwam en de gids vroeg waar zijn dames waren vertelde een man doodleuk dat ze op hun uppie naar beneden waren gewandeld. Ze waren zo’n 15km redelijk stijl naar beneden gewandeld om het dorpje te gaan bezoeken en zouden daar beneden wel iemand versieren om hun met de auto weer naar boven te brengen en het is hen nog gelukt ook. Geweldig als je zo’n verhalen hoort hopelijk kan ik op die leeftijd nog net hetzelfde doen ik zou er direct voor tekenen. De volgende morgen na een stevig ontbijt maakte we ons klaar voor onze wandeling. We zouden ongeveer zo’n drie uur in totaal moeten wandelen en dit met een lange broek aangezien er enorm veel steekvliegen zaten. Het doet erg pijn als ze steken met wel als voordeel dat je geen jeuk hebt zoals met gewone muskieten. In de heenweg moesten we afdalen in totaal 1uur en half heel steil naar beneden. Vallen en uitschuiven was dan ook eerder normaal dan abnormaal, maar ik heb mij weten recht te houden. Na de wandeling kwamen we dan aan aan de Irenevallen even omkleden en dan toch effe verkoeling gezocht onder de waterval ergens midden in de jungle op de Brownsberg. Na wat genieten moesten we dan uiteindelijk onze reis terug zetten richting onze hangmatten. Ik kan 1 ding zeggen ik heb nog nooit in mijn leven zo hard gezweet als toen, laten we zegge dat het zweet van mijn gezicht liep en dat echt alles maar ook alles nat was. In een lange jogging broek en met een T-shirt aan stapte ik samen met Katleen en de rest van de groep de berg op. Mijn conditie liet mij af en toe toch wat in de steek hoewel ik het ook op de warmte kan steken, maar het was dus best wel een vermoeiende wandelling. Ik dacht deze trip ook met mijn bezoekers te doen (mama en moeke), maar hier begin ik nu toch een beetje aan te twijfelen. Hoewel het echt de moeite waard is om te zien.
Dit weekend zijn we ook op vraag van Cherryl onze stage begeleidster naar een speeldag /sportdag geweest voor kinderen. Het was georganiseerd door een buurtwerking en ik keek er erg naar uit, maar toen we aankwamen bleek het toch net iets anders te zijn dan verwacht. De organisatrice had welgeteld drie spelletjes geregeld namelijk blikken gooien, hinkelen en steentje werpen. De kinderen konden langskomen van 9 uur tot 18u, wanneer we om half 11 nog niemand hadden gezien begonnen we ons vragen te stellen. We vroegen of ze genoeg reclame had gemaakt en ze zei dat ze wel degelijk affiches en flyers had gemaakt. Wanneer de eerste kinderen dan eindelijk kwamen opdagen en met de ballen lieten werpen, kwam ze ons zeggen dat de kinderen per spel 1srd moesten betalen. We stonden allemaal perplex! Hoe kan je nu 1srd vragen aan kinderen die aller eerst uit een achtergestelde wijk komen en bovendien zonder ouders langs komen. Veel van de kinderen kwamen ook uit eenoudergezinnen met een groot aantal kinderen. Als elk kind daarvan een aantal spelletjes wil spelen loopt het bedrag al aardig op. We vonden het dan ook vervelend om aan de kinderen geld te vragen en waren hier zelf niet echt mee gediend. Op vraag van enkele jongetjes zijn we dan samen met hen gaan voetballen, maar blijkbaar kwam de organisatrice tijdens ons matchke aan onze stage begeleidster vragen of we wel geld hadden gevraagd aan de kinderen om te voetballen. Ook onze stage begeleidster vond dit niet kunnen en heeft dus geen geld gevraagd. Na wat te voetballen en basketballen met de kinderen zijn we dan maar terug naar huis gegaan.
Zondag zijn we ook samen met onze huisgenootjes voor Jori haar verjaardag op kookcursus geweest bij een vrouwtje thuis. Echt een super lief en schattig vrouwtje dat ons met heel veel plezier en enthousiasme Saoto soep en pomme heeft leren maken. Eigenlijk waren het twee redelijk makkelijke gerechten dus echt veel koken hebben we niet moeten doen, maar het was gewoon erg tof om te doen. Bovendien viel de stroom ook uit waardoor we bij kaarslicht moesten koken gelukkig was het kook vuur op gas en konden we wel verder koken, maar het had zo zijn charme. Wanneer ik thuis ben en de ingrediënten vind zal ik voor diegene die willen eens een Surinaams avondje regelen met Saoto soep, pomme en natuurlijk niet te vergeten een borgoetje.
Dit weekend gaan we ook lekker griezelen enkele Amerikanen regelen een echt Halloween feestje in de buurt dus daar gaan we even spoken.
We zitten ondertussen al bijna op 1/3de van ons verblijf en binnen vier weken krijg ik alweer bezoek. De tijd gaat hier snel hopelijk heeft iedereen het thuis ook goed en genieten jullie in mijn plaats af en toe van een warm dekentje en de kou.
Groetjes allemaal en tot de volgende!
Van uitstel komt dus blijkbaar toch geen afstel eindelijk zijn we op gang geraakt met stage. Hoewel de stage hier helemaal niet op dezelfde manier verloopt als bij ons. Ten eerste lopen wij hier stage van maandag tot donderdag, jaja wij hebben dus altijd een lang weekend. Verder werken wij ook van 8u ’s morgens tot 14u. in de namiddag zoals de meeste organisaties hier omwille van de hitte. Niet te vergeten dat het hier nog steeds een gevoelstemperatuur van tegen de 40° graden is wat erg vermoeiend kan zijn als je dat niet gewoon bent. Voor de rest is de werkhouding en mentaliteit helemaal anders als bij ons. De mensen hier ook op het werk hebben veel minder stress en werkdruk. Alles gebeurd hier op zijn tijd is het vandaag niet dan is het morgen wel. Ook met afspraken nemen ze het hier niet zo nauw. Wanneer ik een afspraak heb om 8 uur zal ik uit beleefdheid en om zeker op tijd te zijn tien minuten vroeger gaan, maar dat blijkt hier niet nuttig te zijn want de mensen komen hier toch vaak met min. een half uur te laat dat is wel even aanpassen. Er is daarnaast ook regelmatig tijd om een praatje te slagen. Het komt dan ook wel vaak voor dat je luid gelach op de gang hoort. Hoewel iedereen erg beleefd en vriendelijk is op stage is er toch ook wel een minder formele manier van omgaan. Een grapje of opmerking tussen door van onze stage begeleidster of collega’s tijdens een teamvergadering moet absoluut kunnen. Wanneer ik kijk naar onze stage begeleidster Cherryl kan ik met zekerheid zeggen dat ik nog nooit zo’n vriendelijke, energieke, behulpzame, open-minded, losse stage begeleidster heb gehad. Ze heeft een goede middenweg tussen formeel en informeel wat er zeker en vast voor zorgt dat ik me welkom voel. Het is ook fijn dat ze bijvoorbeeld zegt “Ik ben erg blij met jullie, jullie zijn echt goed bezig.” Ik ben er zeker van dat we een leuke samenwerking tegemoet gaan. Met momenten kan ze ook erg grappig uit de hoek komen, terwijl je dat helemaal niet verwacht van een stage begeleidster.
Nu ja, sommige vragen zich misschien af wat we nu echt concreet moeten doen op onze stage. Langs de ene kant zijn we veel aanwezig op het M.O.B. zelf waar we gezamenlijk of individueel werken aan bepaalde cases. Hiervoor moeten we dan ook soms op huisbezoek, schoolbezoek, kennismakingsgesprek, teamvergadering etc. Daarnaast gaan we binnenkort ook naar Nickerie om workshops te geven aan ouders rond ouderparticipatie en opvoeden. Als laatste zullen we ook nog kindtrainingen geven aan 12 kinderen uit de Dothschool. Deze trainingen zullen draaien rond het thema zelfbeeld en tijdens elke sessie zullen we een ander thema behandelen zoals bijvoorbeeld talenten en complimenten of emoties.
We zijn ook langs geweest op de Dothschool ter observatie. Hier konden we eerste indrukken opdoen omtrent het feit hoe er met de kinderen wordt omgegaan. Wanneer we aankwamen merkte we al meteen een verschil op in vergelijking met het lesgeven bij ons. Er was een vlaggenparade bezig een dagelijkse routine vooraleer de les begint. Alle kinderen stonden op het grasveld terwijl ze het Surinaamse volkslied zongen. Drie andere kinderen hesen de Surinaamse vlag omhoog. Vervolgens zongen ze nog enkele andere katholieke liedjes en las de directrice een stuk voor uit de Bijbel. Als afsluiter sprak de directrice hen nog toe met een korte preek over hoe ze zich moesten gedragen en dat ze zich moesten inzetten als ze iets wilde bereiken. Ze was heel erg kordaat en streng tegen de kinderen en was eigenlijk meer aan het roepen dan aan het vertellen. Wanneer ze ons verwelkomde kreeg ik meteen een heel andere indruk. Ze was erg vriendelijk en sympathiek en stond duidelijk open voor nieuwe dingen en nieuwe ideeën ze was dan ook erg blij met onze komst. Wanneer we in verschillende klassen gingen observeren merkte we al snel dat er enorm veel afhangt van de leerkracht sommige leerkrachten geven redelijk goed les en geven de kinderen ook complimenten en straffen op een correct manier. Andere leerkrachten lijken dan weer heel ongeïnteresseerd te zijn, snauwen de kinderen af, delen af en toe een tic uit en geven zeer passief les vanachter hun bureautje. De kindjes zelf waren tegen ons heel vriendelijk en waren ook super schattig. Tijdens de speeltijd was er een klein jongetje dat heel de tijd mijn hand vasthield en allerlei verhalen aan het vertellen was. Ik smolt wanneer hij zei dat hij niet wilde dat we weggingen, ik zou hem zo mee naar huis nemen, maar laten we dat maar niet doen.
Onze papiermolen is ook weer op gang we zijn voor de tweede keer naar de vreemdelingendienst geweest, maar we zijn hier nog lang niet mee klaar. Hopelijk komt alles op tijd in orde anders zullen we ons verblijf toch nog met een paar daagjes extra moeten verlengen.
Ondertussen kan ik ook al goed wennen aan mijn Surinaamse leventje hier. Ik heb het hier echt naar mijn zin. Aangezien hier veel studenten/ stagiaires zitten kom je al snel nieuwe mensen tegen, want iedereen gaat toch meestal naar dezelfde ‘populaire’ plekjes. Zo zijn we al enkele keren cocktails gaan drinken in het vat, lekker gaan eten bij jiji’s en bar zuid, uit gegaan naar Zsa Zsa Zsu, en nog zoveel meer. Ook in ons studentenhuis vermaken we ons prima met flessenvoetbal, borgoepong, zangconcerten, krokettenavond,…
Vorig weekend ben ik ook samen met Katleen op trip geweest en het was echt super leuk, mooi en avontuurlijk. Zaterdagochtend vertrokken we met een bus samen met 8 andere studenten naar Berg en Dal hier hebben we door de jungle geslingerd. In totaal hebben we zo’n 8 kabelbanen gedaan door de jungle, waarvan 1tje van de ene kant naar de andere kant van de Surinaamse rivier ging en in totaal zo’n 210m lang was. Op de laatste kabelbaan mochten we dan ook effe zot doen en onderste boven aan de kabelbaan hangen met de handen los echt een zaaallliiiig gevoel. Daarna zijn we weer overgezet met het bootje naar de andere kant van de Surinaamse rivier. Vervolgens zijn we doorgereden naar 1 van de stuwdammen in Suriname hier zijn we dan ook weer in een bootje gestapt en hebben we gevaren op het stuwmeer richting een klein eilandje. Samen met enkele bewoners van het huisje hebben we gezwommen en zijn we piranha’s gaan vangen. Het was ook wel fijn om te zien je zag bijvoorbeeld een vrouw haar was doen op een steen in het water echt op de ouderwetse manier, dan besef je nog maar eens hoe een luxe wij wel niet hebben. Na het boottochtje gingen we met bus richting Brownsberg eenmaal aangekomen konden we genieten van een prachtig uitzicht. Bovenop de berg hebben we ook overnacht in onze hangmat, ik ga die hangmatten nog missen als ik terug thuis ben want het slaapt best wel lekker. In de avond hebben we gezellig rond het kampvuur gezeten nog wat gedronken en met de kaarten gespeeld. Ook een gids van een andere groep kwam er gezellig bijzitten aangezien zijn groep al was gaan slapen. Hij vertelde ons dat hij twee dames mee had van 75 en 80 jaar, wanneer hij met de groep ging wandelen naar de Irene vallen gingen de dames niet mee. Wanneer de groep terug kwam en de gids vroeg waar zijn dames waren vertelde een man doodleuk dat ze op hun uppie naar beneden waren gewandeld. Ze waren zo’n 15km redelijk stijl naar beneden gewandeld om het dorpje te gaan bezoeken en zouden daar beneden wel iemand versieren om hun met de auto weer naar boven te brengen en het is hen nog gelukt ook. Geweldig als je zo’n verhalen hoort hopelijk kan ik op die leeftijd nog net hetzelfde doen ik zou er direct voor tekenen. De volgende morgen na een stevig ontbijt maakte we ons klaar voor onze wandeling. We zouden ongeveer zo’n drie uur in totaal moeten wandelen en dit met een lange broek aangezien er enorm veel steekvliegen zaten. Het doet erg pijn als ze steken met wel als voordeel dat je geen jeuk hebt zoals met gewone muskieten. In de heenweg moesten we afdalen in totaal 1uur en half heel steil naar beneden. Vallen en uitschuiven was dan ook eerder normaal dan abnormaal, maar ik heb mij weten recht te houden. Na de wandeling kwamen we dan aan aan de Irenevallen even omkleden en dan toch effe verkoeling gezocht onder de waterval ergens midden in de jungle op de Brownsberg. Na wat genieten moesten we dan uiteindelijk onze reis terug zetten richting onze hangmatten. Ik kan 1 ding zeggen ik heb nog nooit in mijn leven zo hard gezweet als toen, laten we zegge dat het zweet van mijn gezicht liep en dat echt alles maar ook alles nat was. In een lange jogging broek en met een T-shirt aan stapte ik samen met Katleen en de rest van de groep de berg op. Mijn conditie liet mij af en toe toch wat in de steek hoewel ik het ook op de warmte kan steken, maar het was dus best wel een vermoeiende wandelling. Ik dacht deze trip ook met mijn bezoekers te doen (mama en moeke), maar hier begin ik nu toch een beetje aan te twijfelen. Hoewel het echt de moeite waard is om te zien.
Dit weekend zijn we ook op vraag van Cherryl onze stage begeleidster naar een speeldag /sportdag geweest voor kinderen. Het was georganiseerd door een buurtwerking en ik keek er erg naar uit, maar toen we aankwamen bleek het toch net iets anders te zijn dan verwacht. De organisatrice had welgeteld drie spelletjes geregeld namelijk blikken gooien, hinkelen en steentje werpen. De kinderen konden langskomen van 9 uur tot 18u, wanneer we om half 11 nog niemand hadden gezien begonnen we ons vragen te stellen. We vroegen of ze genoeg reclame had gemaakt en ze zei dat ze wel degelijk affiches en flyers had gemaakt. Wanneer de eerste kinderen dan eindelijk kwamen opdagen en met de ballen lieten werpen, kwam ze ons zeggen dat de kinderen per spel 1srd moesten betalen. We stonden allemaal perplex! Hoe kan je nu 1srd vragen aan kinderen die aller eerst uit een achtergestelde wijk komen en bovendien zonder ouders langs komen. Veel van de kinderen kwamen ook uit eenoudergezinnen met een groot aantal kinderen. Als elk kind daarvan een aantal spelletjes wil spelen loopt het bedrag al aardig op. We vonden het dan ook vervelend om aan de kinderen geld te vragen en waren hier zelf niet echt mee gediend. Op vraag van enkele jongetjes zijn we dan samen met hen gaan voetballen, maar blijkbaar kwam de organisatrice tijdens ons matchke aan onze stage begeleidster vragen of we wel geld hadden gevraagd aan de kinderen om te voetballen. Ook onze stage begeleidster vond dit niet kunnen en heeft dus geen geld gevraagd. Na wat te voetballen en basketballen met de kinderen zijn we dan maar terug naar huis gegaan.
Zondag zijn we ook samen met onze huisgenootjes voor Jori haar verjaardag op kookcursus geweest bij een vrouwtje thuis. Echt een super lief en schattig vrouwtje dat ons met heel veel plezier en enthousiasme Saoto soep en pomme heeft leren maken. Eigenlijk waren het twee redelijk makkelijke gerechten dus echt veel koken hebben we niet moeten doen, maar het was gewoon erg tof om te doen. Bovendien viel de stroom ook uit waardoor we bij kaarslicht moesten koken gelukkig was het kook vuur op gas en konden we wel verder koken, maar het had zo zijn charme. Wanneer ik thuis ben en de ingrediënten vind zal ik voor diegene die willen eens een Surinaams avondje regelen met Saoto soep, pomme en natuurlijk niet te vergeten een borgoetje.
Dit weekend gaan we ook lekker griezelen enkele Amerikanen regelen een echt Halloween feestje in de buurt dus daar gaan we even spoken.
We zitten ondertussen al bijna op 1/3de van ons verblijf en binnen vier weken krijg ik alweer bezoek. De tijd gaat hier snel hopelijk heeft iedereen het thuis ook goed en genieten jullie in mijn plaats af en toe van een warm dekentje en de kou.
Groetjes allemaal en tot de volgende!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
