Adventures are the best way to learn
Blijf op de hoogte en volg Sarah
30 September 2014 | Suriname, Paramaribo
De volgende ochtend trokken we richting de watervallen. Onderweg kregen we nog wat uitleg van onze gids en echt alles in de natuur heeft een functie. Is het niet om je bloeddruk te laten dalen dan is het wel om hem te laten stijgen of bladeren die gebruikt worden om thee of waterkannen mee te maken. Aangezien het grote drogen tijd is was de waterval niet zo groot als in de regentijd. Toch was het nog steeds erg mooi en spectaculair om te zien. We hebben hier zelfs gezwommen hoewel we toch moesten oppassen dat we niet door de stroom werden meegevoerd, even wat avontuur maar daar waren we voor gekomen dus van klagen was geen spraken. Ik en lize hebben ons er zelf aan gewaagd om achter de watervallen te gaan staan echt een prachtig moment. Na wat zonnen, zwemmen en foto’s te nemen trokken we terug richting onze verblijfplaats. Na het middag eten pakte we weer ons “boeltje” en reden we richting Apoera. Hoewel deze rit iets anders is uitgedraaid dan gepland.
Onze auto heeft een klapband gekregen, waardoor onze gids de controle over zijn stuur kwijt geraakte. Hierdoor raakte we een boomstronk naast de weg en zo reden we richting de ravijn. Gelukkig kwamen we al snel tot stilstand, alle sinds dat dachten we toch. Na enkele seconden zakte we met onze auto nog wat dieper weg. Ik dank de twee bomen die onze val hebben kunnen tegen houden, want een paar meter verder was totaal geen begroeiing. Als we daar terecht gekomen waren hadden we waarschijnlijk dit verhaal niet meer kunnen na vertellen. Bij deze ben ik mijn beschermengel erg dankbaar. We zijn er dus met de schrik van afgekomen wat schrammen en een pijne rug of nek. Wanneer de auto uiteindelijk toch weer op de weg is geraakt (dankzij de twee andere auto’s die aan elkaar gebonden waren met touw) konden we onze weg weer verder zetten.
Wanneer we aankwamen aan onze tweede verblijfplaats nog dieper in de jungle was het pikdonker. Er was geen tijd meer om het kamp op te zetten dus dan maar een andere oplossing. Het jeep busje werd in het midden van de plek geplaatst en vandaar uit vertrok elke hangmat richting een andere boom. We sliepen vlakbij een rivier, maar aangezien deze vol zat met piranha’s en andere dieren besloten wij om maar een nachtje lekker te stinken en ons niet te douchen. Ook het eco toilet was best prima en zo train je ineens ook je bilspieren. In de nacht zijn we ook nog gaan jagen, maar dit was niet zo’n groot succes echt veel hebben we niet gezien op een paar vogels, uilen en kikkers na. Weliswaar had onze gids op de heen weg al een enorme grote vogel geschoten. Vraag me niet wat voor soort, want zo ver reikt mijn kennis nog niet. Deze vogel werd in de avond ook nog gepluimd en schoongemaakt in de rivier.
In de morgen heb ik mij eraan gewaagd om enkele piranha’s te vangen, maar blijkbaar ben ik hier geen al te grote krak in. Gelukkig heeft onze gids wel een aantal mooie exemplaren van piranha’s laten zien. Vervolgens weer inpakken en wegwezen. Voor onze voorlaatste dag trokken we naar Apoera een dorpje in het binnenland. Voor we hier aankwamen stopte we eerst nog in een verlaten treinstation dat nooit in gebruik geweest is wegens stopzetting van ontwikkelingshulp. Na weer een lange rit had ieder van ons wel nood aan wat verfrissing. Ook nu zijn we ons weer gaan douche in een rivier. Hoewel dit geen stromend water was hebben we het er toch op gewaagd en ja hoor de piranha’s hebben aan ons niets te eten gehad. We sliepen eigenlijk gewoon bij mensen thuis onder hun afdak ze leken dit helemaal niet erg te vinden en zelfs te genieten van ons gezelschap. Vervolgens hebben we ook een inheems indianendorpje bezocht. Ik heb hier enkele souvenirtjes gekocht allemaal gemaakt met materiaal uit de natuur. Onze gids gaf ons een rondleiding door het dorpje en zo kregen we een blik op het doen en laten van deze mensen. Op het eerste zicht ook erg primitief geen stromend water of dergelijke, maar toch wel allemaal een GSM en een TV. De hutjes en werkmateriaal waren allemaal gemaakt met natuurlijk materiaal echt enorm knap dat je zo kan leven. We zagen ook hoe een vrouw katoen op een draad rolde. Ik was weer even vergeten dat de kleren die ik droeg van dergelijk materiaal zijn en dus gewoon aan de bomen groeit. Toch vond ik het wat ongemakkelijk om met een groep blanken als echte toeristen door het dorpje te wandelen. De mensen moesten echt het gevoel hebben bekeken te worden, maar toch waren ze heel vriendelijk. Blijkbaar zijn wij ook wel interessant, want ik zag een vrouw ons filmen met haar GSM wanneer we voorbij kwamen.
In de avond namen de gidsen ons mee naar de plaatselijke “disco”. Eigenlijk gewoon een huisje zonder ramen en deuren en wat muziek die zich regelmatig weet te herhalen. Toch was het wel enorm leuk met een borgoe’tje en een biertje op stonden we te dansen tussen de lokale bevolking. Hoewel zij op een hele andere manier dansen. Wij stonden allemaal samen in een kring, terwijl zij elkaar ten dans vragen en per duo salsa of iets dergelijks dansen wel leuk om te zien.
Wanneer we wakker werden sommige al wat beter als de anderen ontbeten we en zetten we ons heenreis ingang richting Paramaribo, maar deze bleek ook niet zo vlot te verlopen als verwacht. Ook tijdens deze rit hebben we drie keer onze band moeten vervangen wegens klapband of kapotte band. We zaten toch niet echt met een gerust hart in de auto aangezien we nu pas beseffen dat het toch wel gevaarlijk is en het tij plots kan keren.
Uiteindelijk na nog wat file richting Paramaribo is iedereen veilig thuis geraakt. Tegen al onze verwachtingen in stond onze nieuwe huisgenoot al voor de deur terwijl hij pas op 1 oktober kwam. Hij bleek dus wat vroeger te zijn dan verwacht en de verwelkoming liep dus niet helemaal zoals gepland, maar ondertussen hebben we al wel r kennisgemaakt dit met een lekkere pannenkoek van bij het pannenkoek en poffertjeshuis erbij.
-
30 September 2014 - 16:58
Walter:
Sarah,
na een paar weken voel ik al dit een enorm avontuur is voor jou. Das uiteindelijk ook de bedoeling van dit alles , ben er zeker van dat je een ander persoon zal maken voor de rest van je leven !!!
Wij staan zo weinig stil bij heel veel dingen in ons leven , nu heb je de tijd om dit is te doen en te ontsnappen aan alle "dringende" dingen in ons leven.
Geniet van elke dag van elk moment.
Broodje kaas xxx -
30 September 2014 - 18:11
Sarah Van De Voorde:
Het is inderdaad een enorm avontuur, maar tot hier toe wel erg leuk mij hoort ge voorlopig dus nog niet klagen. We hebben het nu nog niet druk , omdat de stage weer is uitgesteld hopelijk komt van uitstel hier toch geen afstel. We zullen uiteindelijk 6 oktober starten, maar hebben wel alvast wat werk gekregen om een plan van aanpak te maken om ouders meer te betrekken bij de begeleiding van hun kinderen. Maar voor de rest kunnen we hier dus nog wat op ontdekking gaan en vooral genieten van alles.
Broodje kaas, tot skypes ! -
05 Oktober 2014 - 12:49
Grote Broer:
Ik begin te merken in de teksten die je schrijft dat je Surinaams klinkt :p Let daar wel voor op als je dit ook naar school moet sturen e :p Maar wel erg leuk om te lezen zo :D
Ik merk dat je daar geweldige avonturen beleefd! Zeker zo slapen in een hangmat in het midden van de Jungle! Dat zijn dingen die de meerderheid van de mensen in het westen nooit zullen doen. K was er net met Daniel over bezig dat wij zoiets zeker ook willen doen :D Dus binnen een paar jaar moet jij maar met ons mee gaan als persoonlijke gids naar Suriname e :D (Wel liefst met een andere chauffeur? :p)
Geniet er daar nog volop van! Ik ga dat hier ook doen in España :D Tot skype hopelijk e :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley