Welcome to Suriname
Blijf op de hoogte en volg Sarah
17 September 2014 | Suriname, Paramaribo
15 september 2014:
Eindelijk is het zover klaar voor vertrek. Hoewel ik op het laatste nippertje nog wat kleding heb moeten lossen wegens te zware koffer (4kg -_-). Toch wel erg fijn dat de vriendinnen hun slaap hebben gelaten om mij aan de deur te komen uitwuiven. Net geen traantje gelaten, maar het heeft wel moeite gekost.
Onderweg naar Schiphol begint het pas echt door te dringen voor hoelang ik ons klein landje en alles en iedereen zal achterlaten. Nog een laatste zwaai naar ouders en vriend (die ik wel erg ga missen ;) ) van aan de douane en we zijn vertrokken hip hoi.
De vlucht is goed verlopen vriendelijk personeel en de hele vlucht kregen we te eten. Wel is waar was ik hier beter wat afgebleven, want mijn darmen waren hier duidelijk niet op voorbereid. :)
Eenmaal uit de vlieger gestapt verwelkomde het warme, bedrukkende Surinaamse weertje ons. Hier zal ik toch duidelijk toch nog wel enkele dagen aan moeten wennen. Erg fijn dat onze Javaanse taxi chauffeur ons enorm enthousiast onthaalde en ons meteen een beetje liet thuis voelen, “want ja jullie zijn hier alleen wie gaat er anders voor jullie zorgen.” We hebben dus een veilige taxichauffeur (dus moeke je kunt met een gerust hart slapen) die met een belletje voor ons klaar staat en ons helpt met alles wat nodig is.
Voor we in Paramaribo aankwamen reden we door het district Para met een enorme mooie natuur, mijn ogen wisten niet waar eerst kijken. Blijkbaar wonen in dit gedeelte vooral indianen die graag dingen in brand steken te zien aan de rookwolken die hier en daar opduiken.
Wanneer we aankomen in ons huisje worden we meteen verwelkomd door twee honden die goed over ons zullen waken. We verblijven met drie op de benedenverdieping van een studentenhuis de hoofdstad Paramaribo. Ieder van ons heeft zijn eigen kamertje, de rest is gemeenschappelijk.
Verder ook nog even dag zeggen tegen onze bovenburen drie Hollandse meisjes en één jongen. Fijn dat zij ons wat verhalen kunnen vertellen en wegwijs kunnen maken, aangezien zij hier al langer verblijven. Snel nog het muskietennet ophangen, koffers uitladen wat nog net lukt na zo’n lange reis en meteen men bedje in, want mijn ogen vallen bijna toe.
Eindelijk is het zover klaar voor vertrek. Hoewel ik op het laatste nippertje nog wat kleding heb moeten lossen wegens te zware koffer (4kg -_-). Toch wel erg fijn dat de vriendinnen hun slaap hebben gelaten om mij aan de deur te komen uitwuiven. Net geen traantje gelaten, maar het heeft wel moeite gekost.
Onderweg naar Schiphol begint het pas echt door te dringen voor hoelang ik ons klein landje en alles en iedereen zal achterlaten. Nog een laatste zwaai naar ouders en vriend (die ik wel erg ga missen ;) ) van aan de douane en we zijn vertrokken hip hoi.
De vlucht is goed verlopen vriendelijk personeel en de hele vlucht kregen we te eten. Wel is waar was ik hier beter wat afgebleven, want mijn darmen waren hier duidelijk niet op voorbereid. :)
Eenmaal uit de vlieger gestapt verwelkomde het warme, bedrukkende Surinaamse weertje ons. Hier zal ik toch duidelijk toch nog wel enkele dagen aan moeten wennen. Erg fijn dat onze Javaanse taxi chauffeur ons enorm enthousiast onthaalde en ons meteen een beetje liet thuis voelen, “want ja jullie zijn hier alleen wie gaat er anders voor jullie zorgen.” We hebben dus een veilige taxichauffeur (dus moeke je kunt met een gerust hart slapen) die met een belletje voor ons klaar staat en ons helpt met alles wat nodig is.
Voor we in Paramaribo aankwamen reden we door het district Para met een enorme mooie natuur, mijn ogen wisten niet waar eerst kijken. Blijkbaar wonen in dit gedeelte vooral indianen die graag dingen in brand steken te zien aan de rookwolken die hier en daar opduiken.
Wanneer we aankomen in ons huisje worden we meteen verwelkomd door twee honden die goed over ons zullen waken. We verblijven met drie op de benedenverdieping van een studentenhuis de hoofdstad Paramaribo. Ieder van ons heeft zijn eigen kamertje, de rest is gemeenschappelijk.
Verder ook nog even dag zeggen tegen onze bovenburen drie Hollandse meisjes en één jongen. Fijn dat zij ons wat verhalen kunnen vertellen en wegwijs kunnen maken, aangezien zij hier al langer verblijven. Snel nog het muskietennet ophangen, koffers uitladen wat nog net lukt na zo’n lange reis en meteen men bedje in, want mijn ogen vallen bijna toe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
